رمضان

حکایت کیفر ثروتمند دست تنگ و پاداش ثروتمند بخشنده

حضرت موسى علیه السلام به قارون چنین نصیحت کرد: نیکویى و احسان کن، همانگونه که خداوند به تو نیکى و احسان نموده است.

قارون نصیحت موسى علیه السلام را نشنید و فرجام کارش را شنیدى که به عذاب الهى گرفتار شد، که زمین، کاخ و ثروتش را بلعید.

آنکس که دینار و درم خیر نیندوخت

سر عاقبت اندر سر دینار و درم کرد

خواهى که ممتع شوى از دین و عقبى

 با خلق ، کرم کن چو خدا با تو کرم کرد

عرب مى گوید:

جد ولا تمنن فان الفائدة الیک عائدة

بخشش و منت نگذار که نگذار که نفع آن به تو باز مى گردد.

درخت کرم هر کجا بیخ کرد

 گذشت از فلک شاخ و بالاى او

گر امیدوارى کز او برخورى

به منت منه اره بر پاى او

شکر خداى کن که موفق شدى به خیر

ز انعام و فضل او نه معطل گذاشتت

کنت منه که خدمت سلطان کنى همى

منت شناس از او که به خدمت بداشتت

داستان غیبت و شایعه

زنی شایعه ای درباره همسایه اش را مدام تکرار کرد. در عرض چند روز، همه محل داستان را فهمیدند. شخصی که داستان درباره او بود عمیقاً آزرده و دلخور شد. بعداً، زنی که آن شایعه را پخش کرده بود و غیبت نموده بود متوجه شد که کاملاً اشتباه می کرده. او خیلی ناراحت شد ونزد خردمندی پیر رفت و پرسید برای جبران اشتباهش چه می تواند بکند.

پیرخردمند گفت: « به فروشگاهی برو و مرغی بخر و آن را بکش. سر راه که به خانه می آیی پرهایش را بکن و یکی یکی در راه بریز» زن اگر چه تعجب کرد، آنچه را به او گفته بودند انجام داد.

روز بعد، مرد خردمند گفت: اکنون برو و همه پرهایی را که دیروز ریخته بودی جمع کن و برای من بیاور» زن، در همان مسیر، به راه افتاد، اما با نا امیدی دریافت که باد همه پرها را با خود برده. پس از ساعت ها جستجو، با تنها سه پر در دست، بازگشت. خردمند پیر گفت: « می بینی؟ انداختن آنها آسان است اما باز گرداندنشان غیر ممکن است. شایعه نیز چنین است. پراکندنش کاری ندارد، اما به محض این که چنین کردی دیگر هرگز نمی توانی کاملاً آن را جبران کنی.

از خوردن گوشت برادر مرده ات خودداری کن.

سعیدی: اگر غرب به تفاهمات لوزان پای بند باشد، توافق قطعی است/ آژانس نمی تواند از هر جایی بازرسی کند

محمد سعیدی مذاکره کننده پیشین هسته ای و قائم مقام اسبق سازمان انرژی اتمی در کافه خبر موضوعات فنی مربوط به برنامه هسته ای را تشریح و تبیین کرده است.

سعید جعفری پویا - برنامه هسته ای ایران روند تازه و نویی نیست و در این سالها بسیار افرادی آمده و رفته اند. اما در این میان کم هستند کارشناسانی که عمر بیشتری را در این پروسه صرف کرده اند و یا در عموم تیم های مذاکره کننده هسته ای حضور داشته اند. دکتر محمد سعیدی یکی از این افراد است. سعیدی از جلسات متعدد خود با اکبر اعتماد در پاریس می گوید که در آنها می خواسته بداند پس پرده ذهن شاه از ایجاد این برنامه هسته ای چه بوده است. او که زحمات زیادی برای ایجاد و استقرار و پیشرفت فن آوری هسته ای ایران کشیده در تیم مذاکره کننده روحانی حضور پررنگی داشت. با آمدن علی لاریجانی سعیدی همچنان در جایگاه خود باقی ماند و  وقتی مذاکرات به یک قدمی توافق هم رسیده بود همراه دبیر وقت شورای امنیت ملی بود اما به دلایلی که علی اکبر ولایتی در مناظره معروف انتخاباتی اش به آنها اشاره کرد آن توافق هرگز شکل نگرفت. سعیدی حتی در تیم مذاکره قبلی هم حضور داشت و یک جلسه با مذاکره کننده سابق هسته ای کشورمان به گفتگوهای ژنو رفت اما پس از بازگشت از همان دور استعفای خود را اعلام کرد. با این پیشینه و سابقه پررنگ در تیم های مختلف هسته ای و همچنین اشراف به مباحث فنی تاسیسات اتمی محمد سعیدی به عنوان منبعی قابل اعتنا و اتکا برای مطالعه و تحلیل مباحث هسته ای معرفی می شود. بر همین اساس از او خواستیم تا مهمان ما در کافه خبر باشد و روندهای پیشین و آتی مربوط به گفتگوهای هسته ای را مورد بررسی قرار دهیم. آنچه در پی می آید مشروح گفت و شنود حدودا دو ساعته ما با دکتر محمد سعیدی است.

آقای دکتر موضوع ظرفیت اورانیوم غنی شده ما از مسائلی است که همیشه نگرانی های غربی را با خود به همراه داشته و آنها مدعی شدند با این ظرفیت ما حتی می توانیم به هشت بمب اتم دست یابیم. صرف نظر از اینکه ما هیچ وقت دنبال چنین موضوعی نبودیم موضوع چگونگی دست یابی ما به این ظرفیت قابل توجه است.

برنامه هسته ای ایران از ابتدا چارچوب و هدفی صلح آمیز داشته است و در هیچ دوره ای کشور به این فکر نبوده برنامه هسته ای را به سمت غیر صلح آمیز هدایت کند. برنامه ای که تدوین شده این بود که برنامه صلح آمیز باشد و در یک چارچوب ساخت نیروگاه های اتمی و تولید سوخت برای تامین نیازهای هسته ای نیروگاه ها مد توجه قرار گیرد. از نظر توانمندی در بحث چرخه سوخت هسته ای دو نکته مهم است. یکی ظرفیت و تولید ماشینهای غنی سازی که به عنوان سانتریفیوژ از آن یاد می شود و دوم مقدار موادی است که شما در حقیقت از طریق این سانتریفیوژها تولید کردید و در حقیقت اورانیوم UF6 را به اورانیوم غنی شده ۳ تا ۵ درصد تبدیل می کنید. در طی این چند سال و به طور روشن از سال ۲۰۰۵ تا امروز چیزی نزدیک ۱۱تن اورانیوم غنی شده را تولید کردیم. یعنی اورانیوم ۳.۵ تا ۵ درصد. این از نظر استراتژیک در دنیا بسیار بااهمیت است.

شاید وزن مواد هسته ای از نظر موقعیت مذاکراتی به اندازه خود سانتریفیوژ ارزش داشته باشد و چه بسا حتی بالاتر از آن. نکته دیگری که در توانمندی ها به دست آوردیم این بود که توانستیم اورانیوم ۵ درصد را به اورانیوم ۲۰ درصد تبدیل کنیم. در مجموع این ظرفیتی که داخلی و بومی هم هست به هیچ وجه قابل حذف شدن و از بین رفتن نیست و عملا این موضوع در اسناد و طراحی های معتبری که انجام می دهیم همه آمده است و این مهم ترین بحث و نقطه حساس فن آوری هسته ای است که ما طی سالهای گذشته توانستیم به آنها دست پیدا کنیم.

از این یازده تن قرار است چه میزانی از آن اکسید شود یا به میله سوختی تبدیل شود؟ طبق صحبت هایی که در لوزان مطرح شده است.

مذاکرات اصولی انجام گرفته اما یکی از موضوعاتی که در وین مورد بحث است و باید بر سر آن بحث شود و به جمع بندی برسند همین موضوع مهم است.

سوالی که جدیدا بسیار در جامعه مطرح شده لزوم و چرایی اهمیت دستیابی به فن آوری هسته ای است. شما به عنوان یکی از متخصصین این امر چرا معتقدید ما باید از این تکنولوژی برخوردار باشیم. آیا اساسا هزینه هایی که ما برای این فرآیند پرداخت کرده ایم ارزشش را داشته است؟

توانمندی کشورها در قرن بیست و یکم متمرکز روی چند محور ویژه است. محور اول رشد اقتصادی و تولید ناخالص داخلی  یا GDP است که هرچقدر این شاخص بالاتر باشد درآمد سرانه افراد نیز بالاتر و کشور از نظر اقتصادی یک قدرت به شمار می آید. محور دوم دستیابی به فن آوری های جدید و نوین است که اینها را می توان شامل دانش هسته ای (در ابعاد مختلفش) فن آوری نانو، بایوتکنولوژی و همچنین آی تی و آی سی تی دانست. این تکنولوژی ها در مجموع باعث تولید قدرت ملی در دنیای امروز می شود و باعث می شود کشورها از یکدیگر متمایز شوند. اکثر کشورهایی که به رشد بالای اقتصادی رسیدند در دنیای امروز و به ویژه در قرن بیست و یکم حتما برخی یا تمام این تکنولوژی ها را به خوبی توسعه داده اند. نمونه اش در آمریکا، کانادا، ژاپن، کره جنوبی، آلمان و انگلستان و ... دیده می شود. مطلب دیگری که اهمیت دارد بحث تربیت نیروی انسانی است. نیروی انسانی متخصص باعث افزایش قدرت ملی یک کشور خواهد شد. به تعریف دیگر رکن اصلی پیشرفت یک کشور تربیت نیروی انسانی متخصص است. نیروی متخصص ویژه، حول همین فن آوری هایی که عرض کردم تربیت و آموزش می بینند. این چند رکنی که اشاره شد مجموعه تغییر ناپذیری برای رشد و توسعه یک کشور به شمار می رود. شما همه کشورهای دیگر را هم که نگاه کنید روی این چند محور به صورت اساسی و پایه ای سرمایه گذاری کرده اند. اگر شما GDP بالایی داشته باشید اما فاقد فن آوری های نوین باشید نمی توانید جایگاه چندانی در رشد و توسعه جهانی داشته باشید. به تعبیر دیگر چنانچه فاقد فناوریهای نوین باشید اساسا رشد و پیشرفت معنا نخواهد داشت به طور مثال قطر با درآمد سرانه بسیار بالا فاقد هرگونه تکنولوژی نوین است. این کشور از نظر ساختاری شکننده است و فقط در یک بعد رشد کرده. اما کشورهایی که از آنها تحت عنوان کشورهای دارای توسعه پایدار یاد می شود در همه ابعاد رشد می کنند. بنابراین اینگونه جوامع به راحتی قابل شکستن نیستند. در کشور ما هم نهضت یا جهش از دهه ۷۰ آغاز شد. ما در فن آوری بایوتکنولوژی خیلی خوب سرمایه گذاری کردیم، نانو همچنین، آی تی و آی سی تی هم به همین ترتیب و در نهایت در فن آوری هسته ای هم که به صورت جدی برنامه های توسعه ای را پی گرفتیم. در همه این چهار زمینه کشور به نقطه قابل توجهی رسیده است و تقریبا در عموم این موارد به صورت تقریبی در میان ده کشور اول دنیا هستیم. بنابراین کشور آماده است با حل مسائل بین المللی اش یک جهش قابل توجهی در زمینه رشد و توسعه بین المللی داشته باشد. در رنکینگ اقتصادهای دنیا ایران در جایگاه 18 ام قرار دارد. یعنی با سیاست خارجی منطقی و مدیریت حساب شده داخلی به راحتی کشورمان می تواند در میان G20 عرض اندام نماید. در سال 2014 GDP ایران حدود 1300 میلیارد دلار بوده است یعنی بعد از کشورهای کانادا، اسپانیا  و ترکیه ما در ردیف 18ام قدرت اقتصادی دنیا قرار داریم و این ارزش بسیار بالایی دارد. این درحالیست که  GDP  ترکیه در همین سال 1400 میلیارد دلار است.

به بحث قطر اشاره کردید اما موضوع قطر این است که این کشور حتی از صنعت پیش و پا افتاده هم برخوردار نیست و ناتوانی این کشور فقط محدود به موضوع هسته ای و نانو و بایوتکنولوژی و ... نیست. این در حالیست که ما در تمام این موارد از جایگاه بالایی برخورداریم و شاید صرف بحث هسته ای است که تا این اندازه حساسیت برانگیز بوده و شاید فقط همین بحث هسته ای تا این اندازه برای ما هزینه ساز بوده است. فکر نمی کنید میزان هزینه ای که ما برای ادامه، استمرار و پیشرفت این پروسه پرداخت کرده ایم بیش از اندازه طبیعی و منطقی اش بوده؟

هزینه ها قابل محاسبه نیستند. اما اینگونه هم نیست که ما در مقابل چیزهایی که از دست داده ایم چیزی به دست نیاورده باشیم. چون به صورت مطلق نمی توان گفت همه چیز را به دست آورده یا از دست داده ایم. ما برای کسب یک تکنولوژی برتر در دنیای امروز یا باید هزینه دهیم یا خود را محروم کنیم. به تعبیر دیگر دنیا حاضر نیست این تکنولوژی ها را به راحتی در اختیار کشورهای دیگر قرار دهد. در بحث هسته ای که ما در بحث اقتصاد هزینه قابل توجهی پرداخت می کنیم

دلیلش این است که اساسا این تکنولوژی بدون هماهنگی با کشورهای صاحب این فن آوری در کشور ما شکل گرفت و به وجود آمد. همین مسئله هم باعث ناراحتی و تکدر خاطر این کشورها شد. فن آوری هسته ای در دنیای امروز بدون هدایت، راهبری و انتقال تکنولوژی از سایر کشورهای دارای این تکنولوژی امکان پذیر نیست. به همین جهت است که کشورهای غربی نمی توانند بپذیرند چنین اتفاقی در کشور ما شکل گرفته است.

میخواهم قدری به موضوع پروتکل الحاقی بپردازیم. برخی از مخالفین تیم مذاکره کننده هسته ای معتقدند اجازه بازرسی ها و مصاحبه هایی که در زمان آقای روحانی به آژانس داده شد باعث شناسایی دانشمندان ما و در نهایت به شهادت رسیدنشان شد. بر همین اساس حالا این گروه مخالف اجرای پروتکل و اجازه دادن بازرسی ها و نظارت های آژانس هستند.

من موافق نیستم. کشور در یک دوره حساس  پروتکل را امضا کرد و بصورت داوطلبانه اجرا نمود که در نهایت به نفع کشورمان تمام شد. درست زمانی که آقای دکتر صالحی نماینده ایران در آژانس بود. بعد از امضای پروتکل از نظر مفاد آن، کشوری که پروتکل را امضا می کند متعهد به اجرای پروتکل نیست اما متعهد است که خلاف مفاد پروتکل عمل نکند. در دوره ای که ما تعلیق را پذیرفتیم، ما اجرای داوطلبانه پروتکل را پذیرفتیم.به اعتقاد من آن دوره تجربه گرانبهایی برای کشور بود که به این جمع بندی برسیم اساسا پروتکل چیز وحشتناکی نیست و پروتکل هم مانند سایر معاهدات بین المللی، محدود کننده است و فقط دسترسی های بیشتری را به بازرسان آژانس می دهد. واقعیت هم همین بود، تا قبل از سال 2003 موافقتنامه جامع 2003 پادمان را اجرا می کردیم و در آن دسترسی های آژانس محدودتر بود و محدودیت کمتری برای ما ایجاد می کرد. با اجرای پروتکل الحاقی به صورت داوطلبانه دسترسی ها و نظارت های آژانس بیشتر شد. اما هیچیک از این محدودیت ها و نظارت ها نه در بخش توسعه فن آوری هسته ای تاثیر منفی گذاشت و نه اینکه باعث اتفاقات ناگوار شد. البته زحمت ما را در سازمان انرژی اتمی خیلی زیاد کرد برای اینکه ما باید امکانات بیشتری از نظر بازرسی و صحبت کردن با متخصصین فراهم می کردیم و ضمن اینکه برخی مسائل حل نشده و باقی مانده از حدود ۱۸ سال پیش داشتیم که روی میز آژانس وجود داشت. در آن چارچوب یک سری جلساتی بین ایران و آژانس در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ انجام شد که منجر به این شد ما توانستیم برخی موضوعات باقیمانده بین ایران و آژانس را از روی میز برداریم و درسال 2006 و 2007 نهایتا برنامه هسته ای ایران کاملا شفاف شود. من با این هم موافق نیستم که با اجرای پروتکل اتفاق خاصی در کشور افتاد چون آن دوره ای که پروتکل داوطلبانه اجرا می شد هیچکدام از عزیزانی که به شهادت رسیدند درگیر مستقیم موضوعات نبودند و بعدها بطور مستقیم درگیر پروژه های هسته ای شدند.

ما تنها کشوری نیستیم که پروتکل را امضا و احتمالا اجرا خواهیم کرد. بیش از ۱۲۰ کشور دنیا هم این پروتکل را اجرا می کنند. بر این اساس تجربه ایران مشابه کدام کشور است؟

در حال حاضر 145 کشور پروتکل الحاقی را امضا نموده اند و ازین 145 کشور،  124 کشور  در حال اجرای آن هستند.   می توانیم خود را با ژاپن مقایسه کنیم که هم برنامه غنی سازی دارد و هم راکتورهای مختلف در این کشور کار می کنند و به مرحله بهره برداری رسیده اند. پروتکل به طور کامل در ژاپن اجرا می شود. بازرسان به طور مرتب نظارت و دسترسی دارند و تا امروز هم هیچ مسئله ای برای این کشور پیش نیامده است.البته زحمات زیادی برای آن کشور داشته است اما به این معنا نبوده که موجب عدم پیشرفت برنامه هسته ای آنها شود.

ولی فرق ما با ژاپن این است که این کشور متحد غرب است ولی ما این شرایط را نداریم.

ما قرار نیست برنامه هسته ای غیر صلح آمیز داشته باشیم. اهم سیاست هسته ای کشور را هم مقام معظم رهبری اعلام کردند، دولت های مختلف چه در زمان آقای هاشمی، خاتمی و چه حتی در زمان آقای احمدی نژاد و همینطور حالا در زمان آقای دکتر روحانی رسما اعلام کردند که ایران در پی برنامه صلح آمیز هسته ای است. گزارش های متعددی هم که آژانس در ۱4 سال اخیر از برنامه هسته ای ارائه داده، تایید کننده سیاستی است که ایران اعلام کرده است. بنابراین ممکن است اتفاقاتی از این دست بیفتد که مثلا یکسری گروهها، اطلاعات نادرستی را در اختیار آژانس قرار دهند که در ایران یکسری فعالیت های مشکوک  انجام می شود. آژانس اطلاعاتی که به دستش رسیده را در میان می گذارد. اگر این اطلاعات مستند باشد و قابل ارائه و قابل قبول، طبیعتا ما با آژانس وارد مذاکره می شویم و سعی می کنیم ابتدائا قانع کنیم که اطلاعات نادرست است و یا  دسترسی ها و بازرسی هایی را به آژانس دهیم که ابهامات پیش آمده برای آنها برطرف شود. یکسری اطلاعات به دست آژانس می رسد که هیچ منشا و منبع مشخصی ندارد. از این اطلاعات هم به صورت روزانه بسیار به دست آژانس می رسد. نه آژانس آنها را مطرح می کند و حتی اگر روزی بخواهد مطرح کند باید دلایل کافی ارائه دهد که ایران بپذیرد. پس بنابراین با هر گزارش و هر درخواستی قرار نیست که ما اجازه دسترسی و بازرسی به آژانس دهیم. اتفاقی که در سایت های هسته ای ما می افتد آژانس بازرسی سرزده انجام می دهد. یعنی اعلام می کند مثلا ظرف ۲۴ ساعت از فلان سایت بازدید کنیم و مواد اورانیوم در چه وضعیتی است. این از آن اختیارات ویژه ای است که در پروتکل طرح شده است.

اما در متن خود پروتکل آمده که می تواند از هرجایی که احساس کند مشکوک است بازرسی کند، خواه این مکان نظامی باشد یا هسته ای؟

اصلا این عبارت که هر جایی که احساس کند در متن پروتکل نیامده است. اگر اطلاعاتی به دست آژانس برسد که فعالیت های هسته ای در سایت های غیر هسته ای فعالیت های هسته ای انجام می شود باید بلافاصله این اطلاعات را در اختیار ایران قرار دهد. ایران در ابتدا پاسخ می دهد که آیا این اطلاعات صحیح است یا خیر. اگر پاسخ ایران از طرف آژانس مورد قبول قرار نگیرد آژانس با ایران وارد مذاکره می شود و دلایل و مستندات خود را ارائه می دهد. یا ما می پذیریم یا نمی پذیریم. اگر پذیرفتیم اجازه بازرسی می دهیم کمااینکه در دوره های گذشته این اتفاق افتاده و ما مستندات آژانس را پذیرفتیم و اجازه دادیم از سایت ها و اماکن ما بازرسی کنند. یا اینکه نمی پذیریم. در حالت نپذیرفتن به موضوعی اختلافی و حقوقی بین ما و آژانس تبدیل می شود. این هم از موضوعاتی است که در اساسنامه آژانس پیش بینی شده که در خصوص مسائل ایمنی، پادمانی و کل روابط ایران و آژانس اختلافی بین یک عضو و آژانس پیش آید و به تفاهم نرسند این موضوع در شورایی که در اساسنامه آژانس پیش بینی شده مطرح و حل و فصل شود. البته حکم آن شورای داوری الزام اور خواهد بود.

در چند سال اخیر و به ویژه در هشت سال اخیر روابط ما با آژانس چندان خوب نبوده و حتی در دو سال اخیر هم بیش از اینکه مذاکره با آژانس پی گرفته شود گفتگوهای سیاسی در دستور کار قرار گرفته است که شاید بروز و ظهورش در گزارش های آقای آمانو دیده می شد. چرا که آژانس باید برنامه هسته ای ایران را تایید کند

از نظر بین المللی ما آژانس را به عنوان داور پذیرفته ایم و به همین دلیل است عضو آژانس هستیم و سالانه بالغ بر یک میلیون دلار به عنوان حق عضویت به آژانس می پردازیم. در نتیجه باید پاسخگوی تعهداتمان به آژانس هم باشیم. این اصلی است که نباید خدشه ای به آن وارد شود. بحث دوم داخل آژانس است. آژانس یک شورای حکامی دارد که تعداد کشور خاصی در آن حضور دارند و یک مرتبه بالاتری دارد به عنوان کنفرانس عمومی که همه اعضای آژانس حضور دارند. خیلی از مصوبات آژانس باید در کنفرانس عمومی به تصویب برسد. لایه سوم آژانس کارشناسان و پرسنل آژانس هستند. این پرسنل از هر کشوری می توانند باشد. علی رغم اینکه کسی که عضو آژانس می شود تعهد می دهد منویات آن سازمان را رعایت کند و منویات کشوری که تابع آن است را مد نظر قرار ندهد. مع الوصف در سالهای گذشته اتفاقات خلاف این موضوع زیاد افتاده است. در دوره های مختلف سعی شده روابط با آژانس به نحوی مدیریت شود که بهانه ای دست این سازمان داده نشود و سوالات و موضوعات مد نظر آژانس تنها محدود به بحث های مشخص و مد نظر ما در حوزه هسته ای شود. در دوره آقای لاریجانی آن شش موضوعی که در چارچوب مدالیته طرح شد واقعا مباحث و سوالات به خوبی جلو رفت و آژانس هم متوجه شد وقتی بخواهد واقع بینانه با موضوع برخورد کند میتواند مسائلی که سالها روی میز آژانس باقی مانده را بر طرف کند. در دوره ای که جناب آقای دکتر روحانی دبیر شورایعالی امنیت ملی و رییس مذاکرات بودند این روابط به خوبی تنظیم شد. بعد از آن دوره من خیلی در جریان این روابط نبودم.

بر همین اساس برخی معتقدند چه تضمینی وجود دارد مسایل ایران با توجه به همین عدم اطمینانی که به بازرسان وجود دارد به بیرون درز پیدا نکند. تجربه عراق شاید در این موضوع بتواند به ما کمک کند.

ماهیت و شکل مسئله ما و عراق متفاوت است. بازرسی هایی که برای عراق تنظیم شده بود بازرسی های ویژه ای بود و در شورای امنیت تنظیم شده بود. ولی ما هنوز در چارچوب آژانس با جهان تعامل داریم و بازرسی های ما از کانال آژانس و در شرایط عادی شکل می گیرد. البته در دوره ای ما پروتکل را داوطلبانه پذیرفتیم و بازرسی ها شدیدتر شد. دسترسی ها هم همچنین، ولی شرایط ما غیر عادی نیست چون همه تاسیسات هسته ای تحت کنترل و تمام مواد هسته ای که در ایران وجود دارد تحت حسابرسی آژانس است. بنابراین آژانس نمی تواند بهانه بیاورد نسبت به یک تاسیسات اطلاعی ندارم.

گزارش های آژانس نشان می دهد برنامه هسته ای ما در حالت عادی قرار گرفته است. حسابرسی ها کامل است و هیچ ابهامی نه در مواد هسته ای و نه در تاسیسات هسته ی ما وجود دارد. بنابراین اصلا نمی توان با عراق مقایسه کرد و دو موضوع کاملا متفاوت است. عراق برنامه کاملا مخفیانه و پنهانی داشت. برنامه ما کاملا شفاف و آشکار است. متاسفانه این احتمال وجود دارد که در سازمانهای بین المللی همچون آژانس موضوعات پادمانی کشورها به بیرون منتشر شود کما اینکه در سالهای اخیر در مورد کشور خودمان شاهد این موضوع بوده ایم. علیرغم آژانس سیستم های کنترلی فراوانی را اعمال کرده است اما تا این لحظه نتوانسته است صد در صد به کشورهای عضو این اطمینان را بدهد که اطلاعات پادمانی آنها بصورت محرمانه در آژانس باقی خواهد ماند.

آینده مذاکرات را چگونه پیش بینی می کنید؟

مذاکرات سخت و پیچیده ای پیش روی داریم، اما مطمئن هستم با هدایتهای مقام معظم رهبری و سیاست های هوشمندانه ریاست محترم جمهوری و شایستگی تیم مذاکره کننده کشورمان گره های موجود در مذاکره باز خواهد شد و  مردم عزیزمان حاصل زحمات فرزندان خود را طی دهه های اخیر به چشم خواهند دید. اجماع و وحدت همه جانبه در داخل موجب عزت و پیشرفت کشور عزیزمان خواهد شد.

طرفهای 1+5 اگر بر همان مواضع قبلی خود در لوزان استوار باشند و بدنبال زیاده خواهی و درخواستهای غیرقانونی نباشند  قطعا ما شاهد به نتیجه رسیدن گفتگوها طی روزهای آتی خواهیم بود. چنانچه بدنبال خواسته های غیرمنطقی و غیرعقلانی باشند قطعا مسیر مذاکره برای همه طرفها سخت و بغرنج خواهد شد.

آمریکائیها چاره ای ندارند جز اینکه حقوق قطعی ایران را در موضوع هسته ای پذیرا باشند و از سوی دیگر جمهوری اسلامی ایران متعهد به تعهدات خود در چارچوب معاهدات بین المللی خواهد ماند همچنانکه تاکنون نیز چنین بوده است.

ابراز تاسف رهبرمعظم انقلاب از افزایش تعداد زندانیان و طلاق های توافقی/ شهید بهشتی از نوادر زمان بود

رهبر معظم انقلاب در دیدار مسئولان عالی قضایی تصریح کردند: باید در برابر عوامل مخدوش کننده استقلال قضا از جمله تهدید، تطمیع، رودربایستی و فشارِ جو عمومی ایستاد و بر رفتار و روش صحیح قضا تکیه کرد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر امروز (یکشنبه) در دیدار رئیس و مسئولان قوه قضاییه، با تجلیل از شهید مظلوم آیت الله بهشتی و شهید قدوسی دو شهید والا مقام دستگاه قضا، «استقلال و تأثیر ناپذیری» دستگاه قضا را بسیار مهم خواندند و تأکید کردند: باید در برابر عوامل مخدوش کننده استقلال قضا از جمله تهدید، تطمیع، رودربایستی و فشارِ جو عمومی ایستاد و بر رفتار و روش صحیح قضا تکیه کرد.
ایشان «اقتدار» را از عوامل استقلال دستگاه قضایی برشمردند و افزودند: اقتدار طلبی قوه قضاییه، قدرت طلبی متعارف سیاسی و جناحی نیست بلکه به معنای قاطعیت و ایستادگی بر سر حرف حق است.
«قانون گرایی و سلامت کامل» دستگاه قضایی دو عامل دیگری بودند که رهبر انقلاب آنها را در تحقق استقلال قوه قضاییه، مؤثر و مهم خواندند.
ایشان افزودند: در زمینه سلامت قوه، کارهای خوبی شده است و باید با جدیت به این راه ادامه داد، چرا که هر گونه فساد در دستگاه قضایی، زمینه ساز فسادهای بزرگتر در جامعه خواهد بود.
حضرت آیت الله خامنه‌ای «پیشگیری از جرم» را از دیگر مسائل حساس و مهم قوه قضائیه برشمردند.
ایشان افزودند: البته دستگاههای دیگر هم باید در این زمینه فعال باشند اما باید تلاشی سازمان‌یافته در این زمینه صورت پذیرد، چرا که در غیر این صورت، جرائم، مدام افزایش و گسترش می‌یابند و مدیریت کلان آنها ممکن نخواهد بود.
رهبر انقلاب، افزایش تعداد زندانیان را واقعاً تأسف بار خواندند و افزودند: این مسئله از زوایای مختلف مالی، خانوادگی، اخلاقی و اجتماعی هزینه ساز است و باید با تمرکز بر راه حلهای مختلف، برای علاج آن فکری جدی کرد.
حضرت آیت الله خامنه‌ای در همین زمینه ترویج فرهنگ صلح و سازش در جامعه و آسیب شناسی و تقویت شوراهای حل اختلاف را در افزایش نیافتن تعداد زندانیان، مؤثر خواندند و افزودند: برای مقابله با تبعات منفی افزایش زندانیان مالی و زندانیان مواد مخدر نیز باید دنبال پیشنهادها و راه حلهای تازه ای بود.
رهبر انقلاب با تأکید بر تلاش برای تسهیل ازدواج جوانان به برخی مشکلات دادگاههای خانواده از جمله «طلاق توافقی» اشاره کردند و افزودند: قضات محترم با کمک بزرگان خانواده ها، اینگونه مسائل را تقلیل دهند.
«برنامه محوری»، «تنقیح و اصلاح قوانین» و «کادرسازی» سه نکته و توصیه مهمی بود که رهبر انقلاب در ادامه سخنان خود به تبیین آنها پرداختند.
حضرت آیت الله خامنه ای با تأکید بر ضرورت «برنامه محوری» در دستگاه قضایی گفتند: تکیه کردن بر برنامه روشن و مدون، به حرکت دقیق در مسیر چشم انداز  آینده کمک می کند و مانع از گرفتار شدن در کشمکش های روزمره می شود.
رهبر انقلاب در تبیین نکته دوم، یعنی «تنقیح و اصلاح قوانین»، افزودند: قانون، راه پیشرفت کشور را هموار می کند و چنانچه برخی قوانین ایراد و یا با یکدیگر تعارض دارند، باید آنها را اصلاح کرد اما بنده به هیچ وجه قانون گریزی را قبول ندارم.
حضرت آیت الله خامنه ای در بیان آخرین توصیه، «کادر سازی» را بسیار مهم دانستند و گفتند: نیروهای مستعد و سالمی در قوه قضاییه وجود دارند که باید آنها را برای کارهای بزرگ پرورش دهید.
حضرت آیت الله خامنه ای در ابتدای سخنان خود با تبریک هفته ی قوه قضاییه یاد شهیدان بهشتی و قدوسی را گرامی داشتند.
ایشان با اشاره به نقش و شخصیت استثنایی شهید آیت الله بهشتی در دوران مبارزات انقلابی و همچنین در جریان اداره کشور در شرایط انقلاب گفتند: آیت الله بهشتی از نوادر زمان و شخصیتی جذاب، مدیر، مدبر و انقلابی محسوب می‌شد که زندگیش، برای انقلاب و کشور حقیقتاً مفید و موثر بود و شهادتش نیز مایه وحدت و انسجام جامعه و تقویت جریان انقلاب شد.
ایشان شهید قدوسی (اولین دادستان انقلاب) را نیز شخصیتی برخوردار از روحی لطیف و در عین حال شجاع و نفوذناپدیر خواندند.
رهبر انقلاب اسلامی همچنین با تقدیر از تحرک، عزم و مدیریت جهادی رئیس قوه قضاییه در ایفای مسئولیت در تبیین اهمیت دستگاه قضایی افزودند: قوه قضاییه یکی از سه رکن اساسی کشور و مجری بخش مهمی از احکام اسلامی است لذا انتظار هرگونه تلاش، مجاهدت و تحمل سختی در این قوه انتظار به جایی است.
پیش از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی، آیت الله آملی لاریجانی رییس قوه قضائیه با گرامی‌داشت یاد و خاطره شهدای حادثه هفتم تیر بویژه شهید آیت الله دکتر بهشتی، گزارشی از اقدامات و برنامه های دستگاه قضایی بیان کرد.
آیت الله آملی لاریجانی با اشاره به مطالبات رهبر معظم انقلاب از قوه قضائیه، شش اولویت دستگاه قضایی را ایجاد سازوکار ویژه و روشن برای تدوین سیاستها و پیگیری اجرای آن، نظارت بر عملکرد دستگاه قضایی، جلوگیری از تاخیر در اقدامات قوه، کادرسازی و جانشین پروری، پیشگیری از جرم و تعامل با سایر قوا اعلام کرد و گفت: سیاستهای قوه قضائیه بر اساس رهنمودهای رهبر معظم انقلاب، سند چشم انداز و برنامه پنج ساله کشور، جمع بندی و بصورت برنامه پنج ساله قضایی تدوین شده است.
رییس قوه قضائیه با اشاره به تشدید نظارت بر عملکرد قضات و کارکنان دستگاه قضایی گفت: همه دستگاه قضایی برای ارتقای سلامت اداری بسیج شده است.
کاهش زمان رسیدگی به پرونده ها در محاکم قضایی، افزایش نرخ بهره وری در ساختار قضایی و همچنین تلاش در جهت پیشگیری از وقوع جرایم، از دیگر موضوعاتی بود که آیت الله آملی لاریجانی آن را بیان کرد.
در پایان این دیدار حاضران نماز جماعت مغرب و عشاء را به امامت حضرت آیت الله خامنه‌ای اقامه کردند.